Երեկ գիշերը ընկերներիցս մէկի facebook-ի էջին տեղադրված էր ամոթալի մի հոլովակ, վատահամբավ հայազգի Ռուսաստանյան աստղ Ավրաամ Ռուսոյի մասին, որտեղ նա թուրքական լրատվամիջոցին տված հարցազրույցի ժամանակ հայտարարում է, որ նա ազգությամբ թուրք է: Իհարկե չեմ ուզում կրկնել այդ մարդու անցյալի հետ կապված ամոթալի պատմությունները, թե ինչպես Հալեպում ծնված Աբրահամ Իփճեանը Ազերի հովանավորի թելադրանքով դարձավ Ավրաամ Ռուսսո, եւ թե ինչպես տարիներով հերքելուց հետո իր հայությունը, երբ խնդիրների առաջ կանգնեց եկավ Հայասստան եւ սկսեց պարծենալ իր հայությամբ, եւ նույնիսկ լրատվամիջոցների տեսախցիկների առջեւ հայերեն բառերով, թուրքական ելեւէջներով մի երգ կատարեց: Մի քանի ամիս առաջ կրկին այցելեց հայրենիք, քաղաքացիություն ստացավ ու Հ1-ով հայտնեց իր հպարտությունը այդ առիթով: Չեմ ուզում դատողական կարծիք հնչեցնել, չնայած ամեն իրավունք…
-
-
Կէս…
հեռացել եմ, մոռացել եմ, կիսաերգը, կիսալաց կարոտի ծիածանները երկնքում չեն հորինված Շ. Պետրոսյան Կիսախմած, կիսատխուր՝Շնչում էր նա կիսալքուած: Կիսաարթուն, կիսագինով՝Պարում էր նա կիսայուզուած: Կիսահոգնած, կիսալուռ՝Սիրում էր նա կիսամեռած… http://youtu.be/ggHbZfWQUUQ
-
Pardon my French but F* off and leave Armenia!
Երեկ տեսայ hաղորդագրութիւն մը : Կը դիտէի սուրիահայերու Հայաստանի մէջ յարմարուելու մասին կամ աւելի ճիշտ չյարմարուելուն, բարձր գիներու, տեղաբնիկներու մօտեցման, վերաբերմունքի, եւայլ պատճառներով: Յաջորդեց բուռն քննարկումներ տարբեր էջերու մէջ, կը տեսնէի թէ ինչպէս մարդիկ վրդոված են իրավիճակէն, եւ ի հարկէ հնարաւոր չէր զսպել ջղայնութիւնս, մանաւանդ երբ բանը հասած էր անոր, որ կրկին անգամ հայը կը բնովէ իր հայրենիքը, որ վատ թէ լաւ, նեղ թէ լայն, դուռ մը բացած է իր առաջ, որպէսզի գլուխը փրկէ այս խելայեղ օրերուն: Ես արդէն վեց տարի է ինչ կ’ապրիմ Հայաստանի մէջ, հնարաւոր է վեց տարին բաւական ժամանակ չէ, բայց այդ տարիներու ընթացքին երբէք չխաբուեցայ, ոչ ոք ինծի վիրաւորեց կամ նեղացուց միայն այն պատճառով, որ սփիւռքահայ…
-
Dead inside
It’s been more than a year and half that the situation in the land where I was born and raised is in huge trouble. And the crisis is getting worst everyday, more fights, more bombings, more dead bodies; children, women, men, and all for nothing..The only thing that’s happening now with the people, who are the only party in all this mess that matter to me, is that they’re dying, those who are lucky enough to be still alive are dying inside, they’re losing their souls, their feelings, sometimes even their faiths. Me too, I’m starting to lose faith in everything, the other day I even saw a photo of…
-
Countdown
Յարնել է նորից նրա սրտի մէջԹախիծն ու վիշտը անցած օրերիՄտքում ու սրտում կռիւ է ու վէճԱծխացած հոգին դադար չի տալիսՍիրում է նա դեռ, պաշտում է ՆրանԻնչպէս չի սիրել երբեք ոչ ոքիԿարօտում է նա Նրա աչքերըՄօր ձեռքերն այսքան չի կարօտել նաԲայց ուշ է արդէն չկայ էլ հնարՉկայ ժամանակ ճարեր փնտրելուՉկայ ժամանակ հրաժեշտի անգամԱծխացած հոգին կանչում է մարմնինԻսկ մարմինն հիւանդ աւարտ է տենչումՉկայ ժամանակ, ածուխ է հոգին..Իսկ առանց հոգու հիւանդ մարմինը չի կարող ապրել http://youtu.be/B2UlwFRSOD4
-
Նազանի
Դուն էն հուրին իս, վուր գեմի կու զավթե,Չունքի ինձ զավթեցիր խափով, նազանի.Սայաթ Նովա Արիւիլք, Արիւմուտ, Հարաւ ու Հիւսիս,Չեմ տեսել ես երբեք կողմերն աշխարհի,Չեն տեսել նաեւ աչքերս կեանքումՍայաթ Նովային, իր ջինջ Աննային: Արիւիլք, Արիւմուտ, Հարաւ ու Հիւսիս,Թէկուզ ես հասնեմ ծագերն աշխարհիՄիեւնոյնն է սիրտս չի զիչի փորձինՉի չնջուի երբեք պատկերը քո ջինջ: «Արիւիլք, Արիւմուտ, Հարաւ ու Հիւսիս..»Ընդմիշտ ես կ’երգեմ սրտով սիրահար«..Չը կայ քիզի նման չափով նազանի»Կ’ասեմ այս խօսքերն ես քեզ յաւիտեան: One of my good old works, I was influenced by the great Armenian Poet Sayat Nova’s song with the same name. The video below is the song performed by Hasmik Harutyunyan and the Shoghakn ensemble.
-
Boarding Gate
Տարուայ վերջն է, վերջին մի քանի օրերը շատ տարօրինակ էին՝ այնպիսի զգացում էր կարծես նստած ըլլայի օդակայանի մը սպասասրահին մէջ, ապրանքս արդէն յանձնած, անընդհատ սպասումի մէջ այդ վերջին «տինկ-տօնկ»-ին, որուն կը յաջորդէ «վերջին կանչ»-ը, շտապեցնելով ուղեւորներուն, որ առաջանան դէպի օդանաւը տանող դարպասին՝ օդանաւը մէկն է, թռիչք թիւ «ՄԹ2012-Տ»-ն իրականացնող «Երկիր Մոլորակ»-ը: Զանգը հնչեց, շուրջս բոլորը խուճապի մատնուեցան, ոչ ոք կ’ուզէ ուշանալ, ոչ ոք կ’ուզէ ետ մնալ թռիչքէն, իսկ ես դեռ չեմ ուզեր տեղէս շարժիլ, անսովոր զգացում մը, չեմ գիտեր՝ արդէն սկսած եմ կարօտնալ այն ամենը, ինչը ետիս թողած կ’առաջանամ, թէ վախցած եմ այն ամէնէն ինչը ինծի կ’սպասէ թռիչքին միւս ծայրը: Ասեղով սրսկուելէն վախցած մանուկի մը պէս նստած եմ, եւ համարեայ…
-
C’est La Vie
like always I’ll do what is easy to do..throw the responsibility on life and run hide and of course like always scream “c’est la vie”…then I’ll start to hate myself for doing solook back again, reach out my handtry to grab the last hope of minehow miserable I amhow hopeless I livetrying to take backwhat is no longer minewhat once I possessedthis time the life looks down to meand shouts to my face“c’est la vie”…
-
Կարօտում են…
Թեկուզ խայթող ու բիրտ, Միայն արի՜, արի՛։ Ս. Կապուտիկեան Ասում ես դու ինձ յաճախ,Որ կարօտել ես չգիտեմՔմծիծաղ եմ տեսնում դէմքիդ,Երբ կարօտս եմ յայտնում ես քեզ:Զարմանում եմ, որ չես լսումԵրգը սրտիս անվերջ երգող՝«Արի, արի, արի… միայն արի արի»,Ամեն զարկը կանչում է քեզ:Չես հաւատում բայց դու աւաղՀամարում ես, որ անսիրտ եմ,Մեղքս քեզնից ինչ թաքցնեմ,Լեզուս երդուեալն է լռութեանԲառեր սիրոյ չգիտի նա:Իր փոխարեն խոսում են բայց՝իմ աչքերը, ձեռքերս զոյգ, սիրտս արագ,Միթէ դժուար է այսքանՀասկանալը այս եռեակին.Կարօտում են նաեւ նրանք,Իմ աչքերը, ձեռքերս զոյգ,Եւ ինչքան էլ սեւ թուայ քեզ,Կարօտում է անգամ Սիրտս… This was the result of a song I was listening repeatedly for an entire day (here). The song is performed by Harout Pamboukjian and…
-
Where’s The Green “Butka”?
Once upon a time, not so long ago, there was a happy group of happy developers, they had a very tasty habit they used to practice every once in a while. Actually this habit wasn’t only theirs. There were hundreds of residents of our beloved city who loved and still do love to practice this not so secret habit. And even though there was more than one spot to practice it they preferred one single place which for them was the most satisfying server of “the stuff”; it was a small, humble, cute, little food stand on Abovyan street near the famous “students park”. The habit was eating, not just eating, but…