Ասում ես դու ինձ յաճախ,
Որ կարօտել ես չգիտեմ
Քմծիծաղ եմ տեսնում դէմքիդ,
Երբ կարօտս եմ յայտնում ես քեզ:
Զարմանում եմ, որ չես լսում
Երգը սրտիս անվերջ երգող՝
«Արի, արի, արի… միայն արի արի»,
Ամեն զարկը կանչում է քեզ:
Չես հաւատում բայց դու աւաղ
Համարում ես, որ անսիրտ եմ,
Մեղքս քեզնից ինչ թաքցնեմ,
Լեզուս երդուեալն է լռութեան
Բառեր սիրոյ չգիտի նա:
Իր փոխարեն խոսում են բայց՝
իմ աչքերը, ձեռքերս զոյգ, սիրտս արագ,
Միթէ դժուար է այսքան
Հասկանալը այս եռեակին.
Կարօտում են նաեւ նրանք,
Իմ աչքերը, ձեռքերս զոյգ,
Եւ ինչքան էլ սեւ թուայ քեզ,
Կարօտում է անգամ Սիրտս…
This was the result of a song I was listening repeatedly for an entire day (here). The song is performed by Harout Pamboukjian and the original poem on which the lyrics are based was written by one of the greatest Armenian poets of 20th century Silva Kaputikian, and the music was composed by one of the most talented composers of the same era Sasun Paskevichyan.
3 Comments
maida chavoushyan
shad keghecig e
abres
Hilda Yacoubian
hagopp can u translate it to English??
Anonymous
Լոյսից ծնած
Լոյսը պաշտած
Լոյսով ապրած
Լոյս տարածած
Արեւորդու զաւակն ես դու:
Խաւարեցուած
Ստրկացած իր ուղեղով կոյրն է միայն՝
Լոյսից կերտուած փխրուն սիրտը քո լուսատու.
Խաւար տեսնում: